Oosterscheldepad

20 juli 2004
	Voor dinsdag 20 juli 2004 stond de stormvloedkering en Neeltje Jans op het programma. Om 9:20 was ik op pad. Het miezerde een beetje maar gelukkig had ik de tent redelijk droog in kunnen pakken. Uren lang kon ik de pijlerdam al zien en eindelijk kon ik er overheen lopen. Je realiseert je pas hoe lang zo'n dam is als je er overheen loopt. Tijdens de wandeling door het duingebied werd ik bijna horendol van de vogels. Wat kunnen die beesten te keer gaan. De makers van het Oosterschelde pad hadden het zich gemakkelijk gemaakt door te schrijven: "Volg de markering door het natuurgebied tot de parkeerplaats" Toen ik bij de parkeerplaats voor gehandicapten kwam naderde ik blijkbaar van de verkeerde kant want na een rondje kwam ik nogmaals bij dezelfde parkeerplaats. Uiteindelijk heb ik Neeltje Jans toch gevonden. Na een bezoek aan het inmiddels tot pretpark uitgegroeide Delta Expo moest ik nog even langs de andere twee pijlerdammen.
	Na mijn vakantie kreeg ik van een collega de volgende mail: "Onderwerp: Stormvloedkering Beste Johan, Wat schetst mijn verbazing ???? Rijd ik op 20 juli over de stormvloedkering, van Schouweduiveland(plaatsje Westenschouwen) op weg naar Middelburg om mijn zoon op te halen, zie ik een man in de verte lopen, denk ik: welke gek loopt er nou over de STORMVLOEDKERING van de ene naar de andere kant, dit is toch een behoorlijke afstand. Dichterbij gekomen zie ik tot mijn verbazing dat jiij daar loopt, of ik moet me vergissen. Vergissen kan bijna niet omdat er maar weinig mensen met rugzak en wapperende haren deze afstand overbruggen, of heb je soms de bus gepakt naar Neeltje Jans. ???? Ik was trouwens te laat om te toeteren of op welke wijze dan ook iets kenbaar te laten maken. Groeten, Peerke"
	Om niet zoals de vorige avond weer op een volle minicamping te komen besloot ik even te bellen. Maar men was niet thuis. De volgende camping lag in de buurt, dus ik liep er dan toch maar even langs. De beheerder was inderdaad niet thuis en ik besloot de volgende minicamping te bellen. Daar had men nog plaats. Op de weg er naar toe, 500 meter, passeerde ik een derde camping die ik in geen enkel boekje had gevonden. Ook de "VVV Gids Zeeland 2004", met accommodatiemogelijkheden en informatie over musea, attracties, te bezoeken bedrijven, verhuurbedrijven, etc., met een gewicht van 300 gram, heeft me niet meer logeeradressen opgeleverd dan het wandelboekje. Er zijn dus meer campings dan in de boekjes vermeld staan.
	De ontvangst op de camping was allerhartelijkst. Een pilsje en een praatje doet een mens na een dag wandelen door de zon altijd goed. Ik zette mijn tent zo op dat, als de volgende morgen de zon scheen, hij direct in het zonnetje stond. Dat betekende wel dat ik mijn was nu aan de andere kant van het gras te drogen moest leggen, maar dat was geen probleem want er was plaats genoeg.