Oosterscheldepad

19 juli 2004
	Op maandag 19 juli 2004 scheen de zon al om zeven uur. Vandaag wilde ik wel even wachten tot de tent droog was. Het scheelt toch in het gewicht en ik moest ook nog boodschappen halen: AA, krentebollen, paprika, vlees, kaas en cruesli. Een halve liter water, een zakje Elk en een halve zak cruesli is een goed ontbijt. Maar dat betekent wel dat je na twee dagen weer nieuwe cruesli moet kopen.
	Omdat ik op een camping ten noorden van Wolphaartsdijk zat besloot ik niet terug te lopen naar Wolphaartsdijk maar via de dijk ten zuiden van de Zuidvlietpolder de route weer op te pakken. Voor de zekerheid informeerde ik nog even of dat wel kon. Het was mogelijk om via het onverharde pad op de dijk te gaan. Hoewel het gras steeds hoger werd ging het inderdaad de eerste kilometer zonder veel problemen. Toen kwam ik bij een natuurgebied waar ik niet in mocht. Ik had geen zin om dat hele eind terug te lopen en besloot een klein eindje terug over het prikkeldraad te klimmen. Aan de andere kant van het weiland kwam ik al snel bij een tweede stuk prikkeldraad. Ook daar ben ik over geklommen. Om niet al te ver uit de richting te geraken moest ik vlak langs het prikkeldraad en langs een sloot. Vervolgens door de braamstruiken en kwam tenslotte weer op de top van de dijk bij een Muraltmuurtje. Daar ben ik toen maar overheen geklommen en heb mijn weg naar het oosten vervolgd. Zo zie je dat het altijd handig is om een langebroek en een shirt met lange mouwen te dragen.
	Na een aantal uren was ik eigenlijk wel toe aan een kopje koffie of iets dergelijks. In Kats was er niks en Colijnsplaat lag nog minstens 5 km verder. Mijn drinken begon langzamerhand op te raken en eten had ik ook niet veel meer. Bij boerderij Vredehof besloot ik om mijn laatste halve liter water niet op te drinken maar te gebruiken voor een warme maaltijd. Op het gras zette ik mijn gasstel neer en heb daar een een portie rijst gekookt. Dat is dan weer een voordeel als je alles zelf meeneemt. Volgens de instructies moet je de rijst afgieten, maar dat vond ik zonde van het water en heb dat ook maar naar binnen gewerkt. Daarna kon ik weer verder naar Colijnsplaat waar de koffie klaar stond, en waar een supermarkt was om inkopen te doen.
	Om een uur of zes kwam ik op de mini camping Zeezicht aan. Er leek me nog volop plaats, maar men zei dat de camping vol was. Voor de zekerheid zou pa het wel even aan zijn dochter vragen. Gelukkig was er nog één plaats. De camping had een vergunning voor 10 plaatsen en als bij controle blijkt dat er meer plaatsen gebruikt zijn krijgen ze een forse boete. Voor en bedrag van 13 euro minus 3 euro korting mocht ik één nacht blijven.