Home      Vorige      Volgende

Wandelen In januari 1998 kreef ik plotseling zin om door de bergen van Engeland of Schotland te wandelen. Diverse keren was ik er al op de fiets geweest dus ik weet hoet mooi het daar kan zijn. In juni zou het wel redelijk weer zijn om zoiets te doen dacht ik. Maar op hetzelfde moment schoot het idee door mijn hoofd om niet tot juni te wachten tot het mooi weer werd, maar om maar meteen de koe bij de horens te vatten, en in plaats van naar Engeland naar ons eigen Limburg te gaan. Als doel had het ‘Drielandenpunt’ voor ogen. De volgende dag schoenen en een rugzak gekocht. En om de tocht van Eindhoven naar het ‘Drielandenpunt’ niet helemaal zelf uit te hoeven zoeken kocht ik het tweede deel van het Pieterpad. Het stuk van Venlo naar Valkenburg was zodoende al goed voorbereid. Nu nog een oefentocht naar een collega in Boxtel en ik was er klaar voor. (dacht ik). Ik zal de details besparen maar pas anderhalf jaar later heb ik het ‘Drielandenpunt’ bereikt. Maar toen had ik de smaak dan ook te pakken. Tijdens de vakantie van 1999 heb ik niet alleen de afstand van Venlo naar het ‘Drielandepunt’ afgelegd, maar ben ondertussen ook het Vennekespad, een pad in de buurt van Eindhoven, begonnen. Toen ik mijn doel van januari 1998 naar het 'Drielandenpunt' had volbracht heb ik ook het stukje Pieterpad van Valkenburg naar de Sint Pietersberg nog even gelopen. Daarna restte mij nog slechts het noordelijk deel van het Pieterpad, wat ik tussen koninginnedag 2000 en 21 oktober 2000 heb afgelegd. Het was me te veel om van elke etappe van het Pieterpad een verslag te maken. Hiervoor kunt u beter kijken bij Wim Alberts & Hedzer Kooistra of Gerard en Nel Dammer. Na de voltooiing van het Pieterpad kwam het Zuiderzeepad. Dit pad loopt van Enkhuizen via Amsterdam naar Stavoren. Dit heeft mij tenslotte genoeg trainingskilometers opgeleverd om in september 2000 in Bergeijk, voor de eerste keer, de Kennedymars uit te lopen. Na een korte winterstop heb ik inbegin 2001 het Zuiderzeepad weer opgepakt. Dit keer diente het tevens als training voor de Kennedymars van Sittard. Helaas ging deze van wege de MKZ niet door en ik heb tot 2002 moeten wachten, om te ervaren dat ik in staat ben om ook in de Limburgse heuvels een KennedyMars uit te lopen. Ondanks de MKZ ben ik blijven lopen en heb in 2001 met succes mijn eerste 4-daagse van Nijmegen uitgelopen. Ik bleef lopen, en als ik het niet meer zag zitten begon ik te zingen. En zo ontstond eind 2001 het idee om nogmaals het Pieterpad op een geheel andere wijze te doen; 'het Pieterpad in 490 dagen en 49 minuten'. Na enkele maanden van voorbereiding startte ik op 27 januari 2002 met de eerste etappe van dit project om precies 490 dagen later, op 31 mei 2003, te eindigen op de Sint Pietersberg. Ondertussen liep ik nog tweemaal de KennedyMars in Sittard en deed een poging om de 4-daagse van Nijmegen te lopen. Na het Pietpad-project ging ik verder met de laatste etappe van het Zuiderzeepad. Afwisselend liep ik nog vele LAW's en streekpadenen zo nu dan een Kennedymars in Sittard en Bergeijk. Toen ik in 2004 te laat was voor de inschrijving van de 4-daagse van Nijmegen, besloot ik mijn eigen tocht te lopen en liep in 9 dagen het Oosterscheldepad. Het jaar daarna was het Friesekustpad aan de beurt. In de zomer van 2006 kreeg ik een boekje over Hadrian's wall path. Ik besloot onmiddelijk mijn droom om ze zetten en reserveerde in september 2006 al een huis je voor augustus 2007. Bijna 10 jaar na de gedachte om door de bergen van Engeland en Schotland te wandelen liep ik van de Noordzee naar de Ierse zee. Zingen geeft lucht en afleiding tijdens het lopen. bijgewerkt op 2 januari 2009